Tot begin 19de eeuw kende men nauwelijks dirigenten zoals wij die kennen. Een zang- of muziekmeester sloeg wel vaak de maat met een rol muziekpapier. Men gebruikte ook kleinere stokjes om op een lessenaar de maat te tikken. Pas rond 1825 kwam het ‘echte’ dirigeerstokje in zwang. Het waren nog geen fijne, lichte stokjes zoals vandaag de dag, maar vrij dikke, vaak met zilver versierde stokjes.
