De Engelse hoorn is geen hoorn, maar een diep klinkende hobo. De bijzondere klank werd niet alleen beïnvloed door de lengte, maar ook door het peervormige uiteinde. Net als bij de hobo d'amore werden vanwege de bijzondere klankkleur prachtige orkestsolo’s geschreven voor dit instrument, ook in het 19de-eeuwse operaorkest.
